De slag bij Waterloo (1815)

De Slag bij Waterloo was een veldslag bij Waterloo, een plaatsje destijds gelegen in de Zuidelijke Nederlanden, tegenwoordig in België. Napoleon Bonaparte werd hier op 18 juni 1815 definitief verslagen door een coalitie van enerzijds Britse, Nederlandse en Hannoverse eenheden onder opperbevel van de hertog van Wellington en anderzijds een Pruisisch leger onder commando van maarschalk Gebhard Leberecht von Blücher. De 19e-eeuwse Britse historicus Edward Creasy rekende de Slag bij Waterloo onder de vijftien meest beslissende veldslagen ooit.

Na in 1814 verbannen te zijn naar Elba, keerde Napoleon in maart 1815 naar Frankrijk terug. Hij installeerde zich daar opnieuw als keizer van Frankrijk. Zijn oude vijanden konden dat niet aanvaarden en vormden de Zevende Coalitie om hem weer te verjagen. Engeland en Pruisen trokken grote legers samen in de zuidelijke Nederlanden om Frankrijk op 1 juli 1815 binnen te vallen. Napoleon besloot ze voor te zijn en trok op 14 juni de grens van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden over bij Charleroi. Hij hoopte de legers van Wellington en Blücher uiteen te drijven om ze apart te kunnen vernietigen maar dat mislukte grotendeels. Zijn linkervleugel werd op 16 juni door de Nederlanders opgehouden in de Slag bij Quatre-Bras. Hij bracht de Pruisen dezelfde dag met zijn rechtervleugel een nederlaag toe in de Slag bij Ligny maar die trokken zich naar het noorden terug om Wellington te blijven bijstaan. Napoleon achtervolgde het Engels-Nederlandse leger op 17 juni met zijn hoofdmacht en liet de Pruisen volgen door maarschalk Emmanuel de Grouchy. Wellington nam een verdedigende positie in op een heuvelrug ten zuiden van Waterloo in de hoop dat de Pruisen hem op tijd te hulp zouden schieten.

Na vertraagd te zijn door hevige regenval liet Napoleon op 18 juni tegen het middaguur de aanval openen. Een grote massa Franse infanterie viel de geallieerde linkervleugel aan en dreigde door te breken. Een flankaanval van Britse zware cavalerie dreef ze echter op de vlucht. Op dat moment arriveerden uit het oosten de eerste Pruisen, die Grouchy ontglipt waren. Grouchy kon zich niet meer op tijd bij de Franse hoofdmacht voegen die daardoor zwaar in de minderheid raakte. Napoleon liet zijn voornaamste infanteriereserve tegen de Pruisen opstellen. De Franse cavalerie moest alsnog de Britten verslaan. Die stelden zich echter op in verdedigende vierkanten en bezweken uiteindelijk niet onder de herhaalde charges. Napoleon beval zijn laatste reserves van de keizerlijke garde op te rukken in een wanhopige poging het tij te keren maar die werden verslagen door Nederlandse reserves. De Franse rechterflank bezweek onder de groeiende Pruisische overmacht en het Franse leger sloeg op de vlucht.

Napoleon werd in Parijs gedwongen afstand te doen van de troon. De Britten verbanden hem naar Sint-Helena.

Bron: Wikipedia

Slag bij Waterloo
Onderdeel van de Napoleontische oorlogen(7e Coalitie), Honderd Dagen
De Slag bij Waterloo door William Sadler
De Slag bij Waterloo door William Sadler
Datum 18 juni 1815
Locatie Waterloo, België
Resultaat Overwinning voor de 7e Coalitie
Strijdende partijen
Vlag van Frankrijk Frankrijk Zevende Coalitie:
Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Flag of the Kingdom of Prussia (1803-1892).svg Pruisen
Vlag van Nederland Nederland
Flag of Hanover (1692).svg Hannover
Flagge Herzogtum Braunschweig (1814-1830).svg Brunswijk
Flag of Herzogtum Nassau.png Nassau
Leiders en commandanten
Vlag van Frankrijk Napoleon Bonaparte
Vlag van Frankrijk Michel Ney
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wellesley
Flag of the Kingdom of Prussia (1803-1892).svg Gebhard von Blücher
Vlag van Nederland Willem II
Troepensterkte
73.000 67.000 geallieerden
60.000 Pruisen (48.000 ingezet rond 18:00)
Verliezen
25.000 dood of gewond, 8000 gevangen 22.000 dood of gewond

Kaart van de campagne